Ο τελευταίος μεγάλος

Στις 22:29 (τοπική ώρα) χθες το βράδυ πέθανε ο Φιντέλ Κάστρο...

Ο Φιντέλ χαρακτηρίστηκε, ως  ιστορικό πρόσωπο, αιμοσταγής κομμουνιστής δικτάτορας, ηγέτης της πιο ρομαντικής επιτυχημένης επανάστασης όλων των εποχών, ρίψασπις του κομμουνιστικού ιδεώδους.
Ο πρώτος χαρακτηρισμός τού αποδόθηκε κυρίως από τους αμερικανούς (αφού πρώτα τον υποδέχτηκαν ως λαϊκό ήρωα), ο δεύτερος από την πλειοψηφία των υγιώς σκεπτόμενων ελεύθερων ανθρώπων του πλανήτη και ο τρίτος από κάποιους που είχαν κι έχουν σχέση με την επαναστατική πρακτική και τον κομμουνισμό στην εφαρμογή του, αντιστρόφως ανάλογη με τη σχέση που έχουν με τη σιγουριά της "καρέκλας" που καταλαμβάνουν στα πλαίσια του αστικού συστήματος.

Αδιαμφισβήτητα γεγονότα είναι:

ότι ο Φιντέλ πήρε στα χέρια του ένα νησί - μπουρδέλο των Αμερικανών και της μαφίας και το μετέτρεψε σε χώρα ανεξάρτητη, αυτόνομη και αξιοπρεπή,

ότι επέζησε ο ίδιος από εκατοντάδες δολοφονικές απόπειρες εναντίον του, το καθεστώς του από δεκάδες προσπάθειες πραξικοπημάτων (τόσο πριν, όσο και μετά το φιάσκο του Κόλπου των Χοίρων),

ότι η χώρα του επέζησε ενός πρωτοφανούς και μοναδικού στα χρονικά εμπάργκο για πάνω από 50 χρόνια και της πτώσης του μοναδικού συμμάχου της για πάνω από 20 χρόνια,

ότι οι δείκτες που δείχνουν την πραγματική ευημερία ενός λαού (παιδεία, υγεία, πρόνοια) επί των ημερών του αυξήθηκαν θεαματικά και ξεπέρασαν κι αυτούς των λεγόμενων προηγμένων κρατών, σύμφωνα με τα στοιχεία των δυτικών παγκόσμιων οργανισμών,

ότι η χώρα του είναι πρωτοπόρα στην παροχή βοήθειας, όπου υπάρχει ανάγκη στον πλανήτη, ενώ περιθάλπει και τους πτωχούς κατοίκους της γείτονός της υπερδύναμης,

και τέλος ότι ο ίδιος πέθανε πλήρης ημερών βλέποντας το όραμα για το οποίο αγωνίστηκε να παραμένει ζωντανό.

Υπό αμφισβήτηση είναι:

αν με το θάνατό του, και με δεδομένο ότι ο διάδοχός του (αδελφός του και σύντροφός του στην επανάσταση) Ραούλ δεν απέχει ηλικιακά από την κοινή μοίρα όλων μας, όσα αναφέρονται παραπάνω ότι πέτυχε ο Φιντέλ θα μείνουν ως έχουν, θα βελτιωθούν ή θα γκρεμιστούν άμεσα ή λίγο αργότερα. Σταδιακά ή ραγδαία. Ομαλά ή με τραγικό τρόπο.

Αυτό μόνον ο Κουβανικός λαός μπορεί να το απαντήσει και ο ιστορικός του μέλλοντος να το καταγράψει.

Όπως και να'χει χθες βράδυ έφυγε από τη ζωή η τελευταία εμβληματική προσωπικότητα του προηγούμενου αιώνα.

Σίγουρα από χθες το βράδυ θα βρέθηκε με τον, φίλο και σύντροφό του, Τσε στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα, θα'χουν ανάψει τα πούρα τους με τους υπόλοιπους συντρόφους και συνεπιβάτες του "Γκράνμα" και θα μιλούν για το θαύμα που πέτυχαν και το οποίο ό,τι και να γίνει θα ζεσταίνει τις καρδιές των απανταχού ελεύθερων ανθρώπων αιώνια.

Σ'έναν τέτοιο  ηγέτη, αρμόζει μόνον ένας χαιρετισμός.

Μερικές αράδες από το τελευταίο γράμμα του Τσε προς αυτόν:

"...Έζησα θαυμάσιες ημέρες και ένιωσα πλάι σου την περηφάνια να ανήκω στο λαό μας τις λαμπερές μέρες μα και τις θλιβερές μέρες  της κρίσης στην Καραϊβική.
Σπάνια έλαμψε τόσο ένας πολιτικός όσο εκείνες τις ημέρες, και νιώθω περήφανος που σε ακολούθησα δίχως δισταγμούς, που ταυτίστηκα με τον τρόπο που σκέφτεσαι, βλέπεις και εκτιμάς τους κινδύνους και τις αρχές....
...Και αν οι τελευταίες μου ώρες με βρουν κάτω από άλλους ουρανούς, η τελευταία μου σκέψη θα είναι γι’ αυτόν τον λαό και ειδικά για σένα. Σε ευχαριστώ για όσα με έμαθες και για το παράδειγμά σου, στο οποίο θα προσπαθήσω να είμαι πιστός μέχρι και τις τελευταίες συνέπειες των πράξεων μου...
...Πάντοτε ως τη νίκη !
Πατρίδα ή θάνατος !
Σε αγκαλιάζω με όλη μου την επαναστατική ζέση».