Αδελφές και παλικάρια

Οι Βρετανοί είπαν ΟΧΙ στο "κοινό μας σπίτι", παρά τις "ανεξάρτητες" δημοσκοπήσεις που παρουσίαζαν σίγουρο το ΝΑΙ, παρά την κινδυνολογία περί απομόνωσης, καταστροφής κλπ με την οποία τους πότιζαν τόσο καιρό, παρά το διχασμό των πολιτικών τους (και μέσα στους κόλπους των δύο κυριοτέρων κομμάτων), παρά την "ύποπτα εξυπηρετική" δολοφονία της βουλευτού.

Το ΟΧΙ των Βρετανών δε θα γίνει ΝΑΙ από τον πρωθυπουργό τους, ο οποίος μάλιστα παραιτήθηκε.

Κατά τα φαινόμενα, την τελευταία φορά που κοίταξα, το Νησί μένει στη θέση του και δεν το κατάπιε ο Ατλαντικός Ωκεανός, όσο για τη στερλίνα και την προσωρινή πτώση της, αυτή θα επανέλθει σύντομα στη θέση που είχε και δε χρειάζεται να 'σαι οικονομολόγος, για να το πεις.

Παπαριές του τύπου: "Η Βρετανία είναι μεγάλη και πανίσχυρη, δεν είναι Ελλαδίτσα" ή "η Βρετανία δεν έχει μνημόνιο και ψήφισε ΟΧΙ για άλλους λόγους" ,που ειπώθηκαν ήδη, απαντώνται εύκολα.
Όσο πιο μεγάλη είναι μια οικονομία, τόσο πιο εκτεθειμένη είναι στις διεθνείς αγορές και τόσο πιο πολύ βασίζεται στην εύκολη διακίνηση εμπορευμάτων, τόσο για τις εισαγωγές, όσο πολύ περισσότερο για τις εξαγωγές της (εμείς τί φοβόμαστε, μήπως δε μας παίρνουν τις ελιές θρούμπες που εξάγουμε;).
Οι Βρετανοί υφίστανται υφεσιακά μέτρα χρόνια τώρα και ψήφισαν έτσι, ακριβώς γιατί απηύδυσαν ν'ακολουθούν τη Γερμανία και την πολιτική των Βρυξελλών και για να μην τους φορτώσουν και μνημόνια, ΔΝΤ, διαόλους και τριβόλους.

Οι Έλληνες "αναλυτές" των ΜΜΕ πάνε ν' αποδώσουν το αποτέλεσμα στον εθνικισμό  των Βρετανών και στο δήθεν μεταναστευτικό.
Σούπερ παπαριά αυτή.
Το 52% των Βρετανών (που θα ήταν τουλάχιστον 60%, αν δεν "συνέβαινε" η δολοφονία) δεν ανήκει στο Φάρατζ (που θεωρείται εκπρόσωπος του Βρετανικού εθνικισμού) και η μετανάστευση στη Βρετανία είναι μια πραγματικότητα αιώνων, αφού μιλάμε για τη μεγαλύτερη αποικιοκρατική χώρα του κόσμου, οπότε  φοβίζει κανένα.

Άλλη παπαριά που ακούστηκε: "ο Τραμπ έδωσε συγχαρητήρια στους Βρετανούς, άρα;!!".
Ναι ρε ντουγάνια, και ο Σόρος πήρε θέση κατά του Brexit, άρα;!!

Βγήκε και ο δικός μας, ο "φέρτε μου μνημόνια να σκίσω", ο "δεν είμαι παντός καιρού" και άρχισε τις κλάψες και τα σάλια για την "Ευρώπη των λαών...", "...που πρέπει ν'αλλάξει..." κλπ.
Εν τω μεταξύ, ετοιμάζει τέταρτη μνημονιάρα από Σεπτέμβρη...

Θ'ακουστούν πολλές παπαριές, τέτοιου τύπου, τις μέρες που θ'ακολουθήσουν.

Όποια κι αν είναι η πολιτικοοικονομική ανάγνωση του Βρετανικού δημοψηφίσματος, όποιο κι αν θεωρεί κανείς ότι θα είναι το αντίκτυπό του για τη Βρετανία και την Ε.Ε., ένα είναι το βέβαιο και αδιαμφισβήτητο:
Ένας λαός αποφάσισε κάτι (ρωτήθηκε ξεκάθαρα και όχι με γρίφους γι'αυτό) και η κυβέρνησή του, αν και αντίθετη, το σεβάστηκε.

Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά που ξεχωρίζει τις δημοκρατίες (έστω και τις αστικές) από τα προτεκτοράτα, τους πολίτες από τους υπηκόους, τις "αδελφές" από τα "παλικάρια".