Τι είναι αυτό;

Η Γαλλία δεν έχει μνημόνιο.

Η Γαλλία δεν έχει τρόικα.

Αυτά που προσπαθεί να "περάσει" ο Ολάντ στη Γαλλία, αν συγκριθούν με όσα έχουν "περάσει" οι Ελληνικές κυβερνήσεις τα τελευταία 6 χρόνια και ιδιαίτερα όσα "περνά" η σημερινή κυβέρνηση, είναι σαν να συγκρίνεις ένα ελαφρύ σπρώξιμο στην κούνια μ' έναν σεισμό 8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ.

Κι όμως στη Γαλλία, επί ενάμιση μήνα γίνεται χαμός.
Οι Γάλλοι βγαίνουν στους δρόμους, απεργούν, καταλαμβάνουν διυλιστήρια, πυρηνικά εργοστάσια, λιμάνια, χώρους δουλειάς.
Πρωτοπόρο στις κινητοποιήσεις  είναι το συνδικάτο εργαζομένων CGT, ηγέτης του οποίου είναι κομμουνιστής.

Τι είναι αυτό που κάνει τους Γάλλους να αντιδρούν τόσο δυναμικά για τόσο λίγα, ενώ οι Έλληνες  είναι απαθείς σε τόσο πολλά;

Μήπως το γεγονός ότι το ΚΚ της Γαλλίας είναι πανίσχυρο, άρα έχει και τον κόσμο μαζί του;
ΟΧΙ. Το Κομμουνιστικό Κόμμα  της Γαλλίας είναι πολιτικά σχετικά αδύναμο. Έχει απεμπολήσει τα σύμβολά του, έχει συμμαχήσει με διάφορους σχηματισμούς προερχόμενους από το Σοσιαλιστικό Κόμμα και από άλλους χώρους της Αριστεράς και με το ζόρι πήρε ένα ποσοστό 11,10% στις Προεδρικές εκλογές του 2012, ως Αριστερό Μέτωπο (συνασπισμός κομμάτων) και ήρθε 4ο, κάτω και από το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λε Πεν που πήρε 17,90%. Γενικά, ο πολιτικός χάρτης της Γαλλίας είναι σχεδόν όμοιος με αυτόν της Ελλάδας.

Μήπως, οι Γάλλοι εργαζόμενοι είναι οργανωμένοι  συνδικαλιστικά;
ΟΧΙ. Μόλις το 8% των εργαζομένων ανήκει σε κάποιο σωματείο και μόλις το 2,6% των εργαζομένων ανήκει στο σωματείο CGT που πρωτοστατεί.

Μήπως τα ΜΜΕ της Γαλλίας κρατούν στάση υπέρ των κινητοποιήσεων κι έτσι ο κόσμος  καθοδηγείται στη συμμετοχή;
ΟΧΙ. Τα ΜΜΕ της Γαλλίας, όλο αυτό το διάστημα κινούνται από την απόλυτη αποσιώπηση των κινητοποιήσεων έως την προσπάθεια αποδόμησης αυτών, τύπου εγχώριου ΣΚΑΙ, MEGA κλπ.

Μήπως οι κινητοποιήσεις δεν έχουν αντίκτυπο στην καθημερινότητα και την οικονομία της Γαλλίας, οπότε αφήνονται ελεύθεροι οι εργαζόμενοι να διαδηλώσουν;
ΟΧΙ. Οι κινητοποιήσεις είχαν αποτέλεσμα να αγοράζουν οι Γάλλοι με κουπόνια τη βενζίνη, σχηματίζοντας ουρές χιλιομέτρων στα πρατήρια, είχαν αποτέλεσμα να κινδυνεύει με ενεργειακό blackout η χώρα, είχαν αποτέλεσμα να τίθεται σε αμφισβήτηση η έναρξη του EURO, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τον τουρισμό και το κύρος της Γαλλίας, κ.α. πολλά.

Μήπως η Γαλλική κυβέρνηση φέρεται ήπια προς τους διαδηλωτές κι έτσι ο κόσμος δε φοβάται και γι' αυτό συμμετέχει;
ΟΧΙ. Οι συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής είναι σφοδρές, η Γαλλική κυβέρνηση έχει εκδώσει μέχρι και διατάγματα για απαγόρευση της κυκλοφορίας (!) και αντιμετωπίζει και αποκαλεί τους απεργούς ως τρομοκράτες (σε μια χώρα που ο χαρακτηρισμός αυτός είναι βαρύτατος, όπως γίνεται κατανοητό).

Μήπως η Γαλλική κυβέρνηση είχε υποσχεθεί τίποτα "λεφτά υπάρχουν", τίποτα "Ζάππεια", τίποτα "προγράμματα Θεσσαλονίκης" και τα αναίρεσε γι' αυτό αντιμετωπίζει την κοινωνική κατακραυγή;
ΟΧΙ. Ο Ολάντ είναι ένας Πρόεδρος κλασικού κεντροευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος που δεν έκρυψε ούτε τον φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό του, ούτε έδειξε ποτέ ριζοσπαστικές διαθέσεις.

Επαναλαμβάνεται λοιπόν το ερώτημα:
Τι είναι αυτό που κάνει τους Γάλλους να αντιδρούν τόσο δυναμικά για τόσο λίγα, ενώ οι Έλληνες  είναι απαθείς σε τόσο πολλά;

Ο A-kakos δεν θα  δώσει την εξήγηση.
Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να παρατεθούν τα δεδομένα και να δώσει ο καθένας από εμάς, αν μπορέσει, τη δική του εξήγηση.

Εξάλλου, γι'αυτό τουλάχιστον, δε θα χρειαστεί να σηκωθούμε ούτε από τον καναπέ, ούτε από την ξαπλώστρα.

(Επ'ευκαιρία, καλό καλοκαίρι σε όλους).