I, Daniel Blake

Επειδή, εκτός από το La La Land των αυριανών Όσκαρ, υπάρχει και ουσιαστικός κινηματογράφος...

...σας προτείνω να δείτε τη νέα ταινία του Ken Loach,  "I, Daniel Blake" που έχει σαρώσει τα βραβεία στα ουσιώδη φεστιβάλ  κινηματογράφου.

Πρόκειται για την ιστορία ενός Άγγλου - γύρω στα 60 - οικοδόμου που κατά τη διάρκεια της εργασίας  του (60άρης οικοδόμος, σας λέει κάτι ; ) παθαίνει ένα καρδιακό επεισόδιο κι έκτοτε μπλέκει στα γρανάζια του ΙΔΙΩΤΙΚΟΚΡΑΤΙΚΟΥ Αγγλικού αντίστοιχου ΟΑΕΔ και ΕΦΚΑ.

Προσέξτε!
Του ΙΔΙΩΤΙΚΟΚΡΑΤΙΚΟΥ Αγγλικού αντίστοιχου ΟΑΕΔ και ΕΦΚΑ, του Θατσερικού κι Ευρωπαϊκής Ένωσης έμπνευσης  αντίστοιχου Αγγλικού ΟΑΕΔ και ΕΦΚΑ.
Αυτού που δημιουργούν σιγά-σιγά και εδώ.

Η ιστορία και η περιπέτειά του από εκεί και μετά είναι μια εναλλαγή πληθώρας συναισθημάτων και αντιδράσεων τόσο του ίδιου, όσο και του θεατή, από το σφιγμένο χαμόγελο, το οργισμένο γέλιο, τη λύπηση, την  αγανάκτηση, το θυμό, την απογοήτευση, το θαυμασμό έως και το κλάμα.

Ο Daniel Blake είναι ένας από τα δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων που ζουν ακριβώς έτσι στις προηγμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ιστορία, εξάλλου, διαδραματίζεται στη μη μνημονιακή Αγγλία.
Σ' αυτές δηλαδή τις χώρες που θέλουμε να φτάσουμε και να μοιάσουμε μέσω μνημονίων, "μεταρρυθμίσεων" και "εκσυγχρονισμού".

Ο Daniel Blake είναι ένας από τις εκατοντάδες χιλιάδες  ανθρώπων που ζουν ακριβώς έτσι στην Ελλάδα του σήμερα και των εκατομμυρίων που θα ζουν ακριβώς έτσι στην Ελλάδα του άυριο.
Και θα ζουν ακριβώς έτσι, αν και επειδή θα μοιάσουμε μ'αυτές τις χώρες!
Θα μπορούσε άνετα να λέγεται Δανιήλ Μπλακόπουλος, ή Μπλακίδης, ή Μπλακόγλου.

Ο Daniel Blake πίστευε, μέχρι να πάθει, ότι είναι πολίτης και κατάλαβε, όταν έπαθε, ότι είναι ΑΜΚΑ, ότι είναι μια κουκίδα σ'έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή του συστήματος.

Η ιστορία της νεαρής ανύπαντρης μητέρας δύο ανήλικων παιδιών που "τρέχει παράλληλα" στην ταινία δείχνει ότι ο αστικός μύθος για τις "εύκολα προσεγγίσιμες", δια ενός καλσόν, γυναίκες του πρώην ανατολικού μπλοκ έχει γίνει αστική πραγματικότητα για τις γυναίκες στον "προηγμένο" πρώην δυτικό κόσμο, όχι όμως για την "πολυτέλεια" ενός καλσόν, αλλά για την ανάγκη ενός πιάτου φαγητού.

Αναζητείστε και δείτε λοιπόν αυτήν την ταινία (που φυσικά δεν προτάθηκε από την Ακαδημία για Όσκαρ), σκεφτείτε και προβληματιστείτε, μπας και κόψετε κάποια στιγμή τις La La Landακίες και αλλάξετε το ζοφερό παρόν και ακόμα χειρότερο μέλλον μας.

Πατήστε τους παρακάτω συνδέσμους για:

Επίσημο trailer ταινίας
Επίσημη σελίδα facebook ταινίας