Η χθεσινή "συζήτηση στη Βουλή για τη διαφθορά και τη διαπλοκή" θύμισε τις "παλιές καλές εποχές" του δικομματισμού ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, που οδήγησε τη χώρα στην οικονομική καταστροφή και τα μνημόνια και που υποτίθεται ότι είχε καταδικαστεί από τον λαό με την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε αξιωματική αντιπολίτευση αρχικά και σε κυβέρνηση τελικά.
Η "μονομαχία" Τσίπρας vs Μητσοτάκης αντικατοπτρίζει τις "μονομαχίες" όλων των πρώην αρχηγών του ΠΑΣΟΚ με όλους τους πρώην αρχηγούς της ΝΔ.
Τόσο σε επίπεδο πολιτικής και επιχειρημάτων, όσο και σε επίπεδο ουσίας.
Ο λαός (που εξοργίστηκε, αηδίασε, καταψήφισε) σήμερα είναι απλώς βουβός θεατής - στην καλύτερη των περιπτώσεων - έως και συμμέτοχος στο νέο δικομματισμό που έχει δημιουργηθεί.
Μήπως άλλαξαν οι συνθήκες προς το καλύτερο;
Μήπως άλλαξαν τα πρόσωπα προς το καλύτερο;
Μήπως άλλαξε η πολιτική προς το καλύτερο;
Τίποτα δεν άλλαξε προς το καλύτερο που να δικαιολογεί αυτή τη στάση του λαού.
Η τυχόν απογοήτευση από τη διάψευση των προσδοκιών που είχε δημιουργήσει προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να σταθεί λογικά ως δικαιολογία, διότι τα προβλήματα που γέννησαν τις προσδοκίες παραμένουν κι εντείνονται και διότι ο νέος "απογοητευτικός" ΣΥΡΙΖΑ είναι το ένα σκέλος του νέου δικομματισμού και η "καταδικασμένη" ΝΔ το άλλο.
Εξάλλου, απογοήτευση τέτοιου είδους που να οδηγεί στην καταθλιπτική απάθεια δικαιολογείται σε ερωτευμένους, όχι σε "αγανακτισμένους".
Μήπως τελικά, δεν είχε ο λαός μας καταψηφίσει το δικομματισμό επειδή είχε εξοργιστεί, αηδιάσει και αγανακτήσει, αλλά είχε καταψηφίσει το συγκεκριμένο δικομματισμό, γιατί δεν του έκανε πλέον τα χατήρια;
Μήπως, τώρα, κρατάει αυτή τη στάση στο νέο δικομματισμό, διότι περιμένει να του ξανακάνει τα χατήρια, όπως παλιά;
Αν μετά από 7 χρόνια κρίσης και καταστροφής συμβαίνει το τελευταίο, τα χειρότερα έρχονται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου