Δυσάρεστα αληθές

Εντός Βουλής:

Οι νυν κυβερνώντες αυταπατήθηκαν, θλίβονται, καταγγέλουν τα από τους ίδιους ψηφισθέντα ως εγκληματικά και αντισυνταγματικά, πανηγυρίζουν για τις διπλωματικές "επιτυχίες" τους.

Η μείζων αντιπολίτευση επιχαίρει για την ιδεολογική κατάντια της κυβέρνησης, καταγγέλλει, ως αντιλαϊκά, όσα κι η ίδια ψήφισε πέρσι το καλοκαίρι, υπόσχεται καλύτερη διαχείριση της κρίσης, δε λέει κουβέντα γι άρση και κατάργηση των όσων καταψηφίζει σήμερα, σε περίπτωση που θα έρθει στην κυβέρνηση, κι έχει πάθει επιλεκτικό Αλτσχάιμερ για όσα καταστροφικά έπραξε η ίδια, όταν κυβερνούσε.

Από την υπόλοιπη αντιπολίτευση έχουμε αυτούς που ζητούν ακόμη περισσότερες "μεταρρυθμίσεις", όλες στοχευμένες προς τα λαϊκά στρώματα, καμία που ν'αγγίζει στο ελάχιστο τους έχοντες τον πλούτο της χώρας στα χέρια τους, αυτούς που καταγγέλλουν την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση ως ψεύτες και άχρηστους, αλλά  τις καλούν (τους ψεύτες και άχρηστους, δηλαδή) να συμπράξουν σε μία οικουμενική κυβέρνηση πανάκεια "δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν", αυτούς που περιμένουν το ξανθό γένος να μας σώσει και περνούν από αιματολογικές εξετάσεις εθνολογικής καθαρότητας τους πάντες, ενίοτε και με κάπως αντισυμβατικές μεθόδους και άνευ θελήσεως του υποκειμένου της εξέτασης και τέλος κάποιους που εμμένουν να λένε επί 42 μεταπολιτευτικά έτη τα μελλούμενα που γίνονται τελικώς πραγματικότητα, αλλά δεν μπορούν να πείσουν τους πολλούς (και σ'αυτό έχουν ακέραια την ευθύνη, όπως την έχει κάθε ηγεσία) για τη δική τους πραγματικότητα.

Εκτός Βουλής:

Ένας λαός μοιρασμένος:
σ'αυτούς που πίστεψαν στον Αλέξη και ήλπισαν, γέμισαν πλατείες, φώναξαν, ξαναπίστεψαν, ξαναήλπισαν, ξαναγέμισαν πλατείες, ξαναφώναξαν και τώρα είναι ζαλισμένοι σαν τον μποξέρ που έφαγε το ντιρέκτ  και κάνει οκτάρια πριν πέσει νοκ άουτ,
σ'αυτούς που μετράνε τα φραγκοδίφραγκα (σεντσοδίσεντσα, λόγω ΕΥΡΩ), αλλά είναι πιστοί στον κάθε Κούλη, γιατί αδυνατούν να κατανοήσουν ότι η εποχή που ήταν "μικροαστοί νοικοκυραίοι" έχει περάσει ανεπιστρεπτί,
σ'αυτούς που νομίζουν ότι αυτό που τους χωρίζει από το να γίνουν Ωνάσηδες είναι ο "κακός" δημόσιος υπάλληλος και το "κακό" κράτος, γιατί δεν ξέρουν ότι οι Ωνάσηδες γίνονται Ωνάσηδες  σ'όλον τον κόσμο μόνον εκμεταλλευόμενοι και σε συνεργασία με τους "κακούς" δημοσίους υπαλλήλους και τα "κακά" κράτη,
σ'αυτούς που σπάνε πλάκα ψηφίζοντας γραφικούς φραπεδογνώστες και άλλα τέτοια πτηνά, γιατί το μυαλό τους δεν μπορεί να επεξεργαστεί οτιδήποτε παραπάνω από viral βιντεάκια του you tube, χωρίς να "κτυπήσει" σκληρό δίσκο,
σ'αυτούς που θέλουν να σπάνε κεφάλια, γιατί έτσι θα σωθεί η Πατρίς (Πατρίς για την οποία έσπαγαν κεφάλια και στο παρελθόν, πρώτα υπό Γερμανική, ύστερα υπό Βρετανική, κατόπιν υπό Αμερικανική και τώρα υπό Ρωσική (;) εποπτεία), αλλά βασικά γιατί γουστάρουν να σπάνε κεφάλια,
σ'αυτούς τους λίγους που τρώνε τα νιάτα και τα γεράματά τους στον ποδαρόδρομο, στα συνδικάτα και αλλού, χωρίς να πείθουν τους πολλούς για την πραγματικότητα και τη σημερινή και τη δική τους (και σ'αυτό έχουν μερική την ευθύνη) και
σ'αυτούς τους ακόμη πιο λίγους που πιστεύουν στην ίδια ή παρεμφερή πραγματικότητα με τους αμέσως παραπάνω αναφερόμενους λίγους, αλλά δε θα συμπράξουν ποτέ μαζί τους, διότι έτσι τους αρέσει (έχουν βέβαια συμπράξει κατά καιρούς με τον οποιοδήποτε τυχάρπαστο, αλλά με τους συγκεκριμένους δε θα το κάνουν ποτέ, διότι, είπαμε, έτσι τους αρέσει ! ).
Στους διάφορους προαναφερόμενους χώρους κινείται και μετακινείται επίσης διαρκώς , ένας πολύ μεγάλος αριθμός πληθυσμού, ο οποίος από πολιτική γνωρίζει μόνον την κουζίνα, την πολίτικη, κι αυτήν  περισσότερο από την ομότιτλη ταινία,  λιγότερο ως καταναλωτής, σχεδόν καθόλου ως παρασκευαστής.

ΟΛΟΙ  οι ανωτέρω περιγραφόμενοι, κυρίως οι εκτός Βουλής, δηλαδή ο λαός, ετοιμάζει τις καλοκαιρινές του διακοπές - αρκετά διαμαρτυρηθήκαμε και φέτος, είτε από τον καναπέ και το πληκτρολόγιο, είτε στους δρόμους (αραία, αραία να φαινόμαστε καμιά σαρανταρέα).
Εξάλλου, τι είμαστε εμείς, χαζοί σαν τους Ισπανούς, τους Γάλλους, τους Βέλγους  κ.α. που μπαίνουν σιγά - σιγά στο χορό;
Εμείς είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ και "τα μπάνια του λαού" είναι ιερά, έστω κι αν γίνονται πλέον σε φουσκωτή πισίνα από το jumbo στο μπαλκόνι, λόγω αφραγκίας (ασεντσίας, λόγω ΕΥΡΩ).

ΟΛΑ τ'ανωτέρω τα γνωρίζουν πολύ καλά οι εκτός Ελλάδας, τα μελέτησαν δεκαετίες τώρα, πολλά τα δρομολόγησαν κιόλας, μέσω πολιτικών πειραματισμών και τώρα ξέρουν ότι σ'αυτή τη γωνιά του πλανήτη δεν πρόκειται να κουνηθεί φύλλο, αν οι ίδιοι δεν το θελήσουν.

Το να λέμε λοιπόν, ότι η πατρίδα μας  είναι προτεκτοράτο ή αποικία είναι ευφημισμός.
Η πατρίδα μας  είναι  "...οι κάμποι... τ'άσπαρτα ψηλά βουνά... κάθε της ρηχό  ακρογιάλι...κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει, κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά", όπως λέει κι ο ποιητής.
Αυτά τα ξεπουλήσαμε για 99 χρόνια τουλάχιστον, άρα η πατρίδα μας είναι το απόλυτο κενό.

Οι  Walking Dead που την κατοικούν (όλοι εμείς) πάμε, απλά, πακέτο.