Σε μια σύνοδο, στην οποία θεωρητικά κλήθηκε να λογοδοτήσει για τη στάση της στο προσφυγικό, χωρίς να δεσμευτεί για κάτι, έθεσε τις απαιτήσεις της - όχι προτάσεις - (πάντοτε υπέρογκες, ώστε να μπορεί να τις "περιορίσει" αργότερα σ' αυτό που πραγματικά θέλει) στους Ευρωπαίους και τους άφησε να βράζουν στο ζουμί τους. Και μιλάμε για μια Τουρκία που υποτίθεται ότι περνά τη χειρότερη φάση στη σύγχρονη ιστορία της, αφού αντιμετωπίζει τους Κούρδους ενισχυμένους από τις Η.Π.Α., την παγκόσμια κατακραυγή για το καθεστώς ανελευθερίας στον Τύπο της και όχι μόνο, τις λαϊκές αντιδράσεις που ξεσπούν συχνά στο εσωτερικό της, τις ροές των προσφύγων στο έδαφός της και τη Ρωσική αρκούδα με την οποία έχει ανοικτό μέτωπο.
Παρ'όλα αυτά τα προβλήματα, εμφανίστηκε ενώπιον μιας κοινότητας, της οποίας επιδιώκει να γίνει μέλος, και, αντί να δεχτεί όρους, τους έθεσε (σχεδόν τελεσίδικα) η ίδια!
Ας φανταστούμε, έστω προς στιγμή, την Ελλάδα στη θέση της. Να θέλει να ενταχθεί στην Ε.Ε., ν'αντιμετωπίζει έναν εμφύλιο στο εσωτερικό της, να έχει αντίπαλό της τη Ρωσία και να έχει απωλέσει - έστω και στο ελάχιστο - τη στήριξη των Η.Π.Α. Πλάκα κάνουμε. Εδώ, για μια τεχνητή οικονομική κρίση, έχουμε δεχτεί 3 μνημόνια (έρχεται και τέταρτο οσονούπω), έχουμε παραχωρήσει κάθε εθνικό κυριαρχικό δικαίωμα και στην ουσία λειτουργούμε ως προτεκτοράτο διοικούμενο από τους γραφειοκράτες των Ευρωπαίων και του Δ.Ν.Τ.
Βέβαια μια ματιά στο πρόσωπο του Νταβούτογλου (και μια νοερή σύγκριση με τα πρόσωπα των Ελλήνων πρωθυπουργών), ίσως εξηγεί από μόνη της, πως κατάφερε χθες η Τουρκία να καταδείξει ότι, εκτός από τα περίφημα λαχανάκια Βρυξελλών, υπάρχουν πλέον και τα χανουμάκια Βρυξελλών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου