Μ'εντυπωσίαζε πάντα ο βίος και ο χαρακτήρας του ήρωα, καθώς και το αμφιλεγόμενο τέλος του.
Νόθο τέκνο της, μετέπειτα καλόγριας, μητέρας του (εξού και το προσωνύμιο "ο γιος της καλογριάς"), από μικρός στην κλεφτουριά, μισθοφόρος του Αλή Πασά, όπου έμαθε και γράμματα και την πολεμική τέχνη, πρωτεργάτης της Επανάστασης, ως καπετάνιος αρχικά, κυνηγήθηκε από, την πιο σκοτεινή ίσως προσωπικότητα των χρόνων εκείνων, τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο που τον καταδίκασε, άνευ δίκης, για εσχάτη προδοσία, έγινε μετέπειτα Αρχιστράτηγος του Αγώνα και σκοτώθηκε στην ηλικία των 45 ετών από βόλι που ακόμα και σήμερα δεν έχει διαπιστωθεί, αν προήλθε από Ελληνικό ή Τουρκικό όπλο!
Επίσης, τον θαυμάζω για τις στρατηγικές του ικανότητες που ήταν απαράμιλλες και τον λατρεύω για την αθυροστομία του που ήταν παροιμιώδης και κατεδείκνυε την ταπεινή, λαϊκή του προέλευση, τη σκληρότητα των παιδικών του χρόνων, την τεράστια αυτοπεποίθησή του, την απόλυτη αποστροφή του προς τον καθωσπρεπισμό και την αντίθεσή του προς οποιαδήποτε μορφή εξουσίας και ιεραρχίας.
Ενδεικτικά, το 1823, έστειλε την εξής απάντηση στο Μαχμούτ Πασά:
"Μου γράφεις ένα μπουγιουρντί, λέγεις να προσκυνήσω. Κι εγώ πασά μου, ρώτησα τον μπούτσον μου τον ίδιον κι αυτός μου αποκρίθηκε να μην σε προσκυνήσω κι αν έρθεις κατ'επάνω μου, ευθύς να πολεμήσω".
Λόγω των ημερών λοιπόν, προτιμώ, αντί ν'ασχοληθώ με τις φιγούρες του θεάτρου σκιών που αποτελούν το πολιτικό και στρατιωτικό κατεστημένο της χώρας, να φαντασιωθώ τον αγαπημένο μου ήρωα σε συνάντησή του με την κ. καγκελάριο.
Μακάρι να είχαμε τέτοιους ηγέτες σήμερα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή