Περί ισότητας

Σύνταγμα της Ελλάδας: Άρθρο 4 (Ισότητα των Ελλήνων):
"1.Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
 2.Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
 5.Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις
  τους."

Την εβδομάδα που διανύουμε τρεις κλάδοι Ελλήνων πολιτών θέλησαν να απευθυνθούν στον Πρωθυπουργό της χώρας, για να του απευθύνουν τα αιτήματά τους.

Οι δύο απ'αυτούς βρήκαν την πόρτα ανοικτή, εισακούστηκαν κι έφυγαν από το Πρωθυπουργικό γραφείο με τα αιτήματά τους να γίνονται δεκτά.
Δεν μπαίνουμε καν στην ουσία ή την ορθότητα των αιτημάτων τους, διότι δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Ο τρίτος κλάδος των Ελλήνων πολιτών ψεκάστηκε, αρχικά με χημικά, στη συνέχεια με δικαιολογίες που προσέβαλαν τη νοημοσύνη του και είδε  τον πρωθυπουργό...σε φωτογραφία.
Δεν μπαίνουμε καν στην ουσία ή την ορθότητα των αιτημάτων του, διότι δεν είναι αυτό το θέμα μας .

Το θέμα μας και η διαπίστωση που προκύπτει είναι  ότι ο τρίτος κλάδος, ο οποίος είναι αυτός που τοποθετεί τον εκάστοτε πρωθυπουργό στη θέση του (δια της ψήφου του) και πληρώνει τους άλλους δύο κλάδους (δια της φορολογίας του και όχι μόνο) αντιμετωπίστηκε, για άλλη μια φορά, ως παρίας.

Η ουσία δε της διαπίστωσης αυτής είναι ότι όσες πανηγυρικές διατυπώσεις περί ισότητας κι αν περιέχει ένα Σύνταγμα, όσες πομπώδεις υποσχέσεις και να δίνονται από τον οποιονδήποτε (αριστερό, δεξιό, κεντρώο) πολιτικό περί ισότητας, αυτές θα μένουν λόγια κενά περιεχομένου, όσο ο τρίτος κλάδος (και οι υπόλοιποι όμοιοί του, δηλαδή ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ) δεν κατανοήσει ότι ήταν, είναι και θα είναι ο παρίας, όχι γιατί του το επιβάλλουν, αλλά γιατί ο ίδιος το επιλέγει.

Το βέβαιο είναι ότι οι άλλοι δύο κλάδοι (και οι υπόλοιποι όμοιοί τους) που εισακούστηκαν, καθώς και αυτός (και οι υπόλοιποι όμοιοί του) που τους δέχτηκε και τους άκουσε, το έχουν κατανοήσει πλήρως.